De Porsche 992.2 Carrera T

Eindelijk was het dan zover en konden wij de Carrera T voor een weekje ophalen. En stiekem had ik er echt naar uit gekeken .... het is altijd weer leuk en een beleving een Porsche te mogen rijden, maar bij sommige uitvoeringen is het net even iets leuker en spannender. Heb je die beleving en gevoel van spanning en verwachtingen niet meer, dan je net zo goed met openbaar vervoer gaan. Nu wist ik al hoe deze Carrera T er uit zou zien, want nog geen week er voor stond deze bij het inleveren van de RWD Macan (waar ik nog steeds erg enthousiast over ben) op de parkeerplaats bij Porsche Nederland.

En het is echt een plaatje. IJsgrijs met blauwe velgen, striping en badge. Ook binnen komt het blauw weer terug in de bekleding en stiksels, het 911 in de hoofdsteunen, en blauwe gordels. Verder blauwe interieur accenten en blauwe hardcover op de stoelen. Als je dan de interieurverlichting instelt op blauw is het plaatje echt compleet. De reacties waren dan ook alleen maar positief, van mooi en smaakvol tot wat een super geweldige 911. Bij de laatste groep sluit ik mij graag aan.

En dan is het zover, weer eens rijden in een handgeschakelde 911. Het eerste wat mij opviel is dat het wegrijden in de eerste versnelling even wennen is. De koppeling is erg kort en direct. De versnellingsbak schakelt erg precies en direct, zoals je van een T mag verwachten. Of zoals Porsche dat zelf verwoordt: "al meer dan 55 jaar staat de T niet alleen voor touring, maar vooral ook voor puristisch rijplezier – dankzij de speciaal ontwikkelde lichtgewicht constructie, de emotionele motorsound, de karakteristieke designelementen en de precieze versnellingsbak". Vooral bij snelle of vlotte ritten over bochtige wegen in sportplus is het een waar feestje. Een schakelfestijn voor je zintuigen, optische door de houten walnoten multiplex schakelpook en akoestische door een symfonie van vrijgelaten paardenkrachten, emoties en passie. Puur! Wat een genot om met de T sportief op bochtige wegen het landschap voorbij te laten komen. Dat ondanks wat langere versnellingen en de "maar" 3 liter (2.981 cm³) 6 cilinder boxermotor met een vermogen van (kW)290 kW of wel 394 PK. Maar wel een maximaal toerental van 7.500 en een van koppel van 450 Nm. Dat gezegd te hebben mis ik toch de bijt... de pit. Vooral bij het terugschakelen verwacht je net even een tikkie meer pit. Vooral omdat deze 911 T een turbo heeft. Ja het is nog steeds een feest maar het had een Duits knal feest mogen zijn. Teleurgesteld? Nee zeker niet. Maar een iets scherper randje was net lekkerder geweest. Over het sturen en de wegligging kunnen we kort zijn, dat is geweldig. De achterasbesturing en PTV stuurt je snoerstrak door bochten en bij hoge snelheden is deze 911 erg stabiel; zeker bij een iets minder glad wegdek is het echt merkbaar.

En hier zijn ze dan weer de getallen en nummertjes: De Carrera T heeft een topsnelheid van 295 km/h (al heb ik dat deze keer niet gehaald, teveel verkeer). Maar zo ongeveer 270 km/u geeft een aardige indruk waar de 394 pk sterke 911 toe in staat is. Een acceleratie 0 - 100 km/h in 4,5 s, iets wat die makkelijk haalt, zeker met launch control. Al is dat voor sommige mensen schijnbaar toch wat problematisch en twijfelen die zelfs aan de nul naar 100 in 4,5 sec. En die vragen zich zelf af 'hoe dan'. Het was voor ons geen probleem. Nee echt niet zoals je in deze video's kan zien, en ook geen walmen van een verbrande koppeling. En van o naar 100 km/u in 4,5 sec was dan ook geen probleem.

De 911 carrera T is voor mijn smaak wel net iets te netjes, te luxe. Had wel wat meer spartaans mogen zijn. Net iets meer light body. En daarmee bedoel ik iets minder luxe afwerking, vakjes en sniksnak. Ja een GT sportstuur is natuurlijk wel gaaf, net zoals de Sportstoelen Plus en het Sport Chrono pakket. Maar ik had de zitplaatsen achter weg gelaten. Nu is de 992.2 Carrera T zo'n 40 kilo lichter dan de standaard Carrera. Maar goed nu kunnen de kids of de hond ook een rondje mee. Of als de frunk voor met een volume 135 l vol is kan je altijd gebruik maken van de "open bagageruimte" met een volume (achter voorstoelen) van 373 l.

Maar waarschijnlijk zullen de meeste eigenaren van de Carrera T er niet mee gaan shoppen of er boodschappen mee doen (tenminste daar ga ik van uit). Dus een tourtje met een picknickmand en kleedje is natuurlijk een veel beter alternatief dan een rit naar de winkels om met tassen vol terug te komen. Daar is dan bijvoorbeeld de Macan RWD een veel beter alternatief. Dan kan de 911 T gebruikt worden voor de fun afdeling. Met het dak dicht is het geluidniveau echt goed te noemen, geen irritanten storende windgeluiden of geklapper. Maar de 3 liter motor is (gelukkig) nog wel aanwezigen en in Plus Sport duidelijk meer op de voorgrond zonder storend te zijn. En met de kap open zijn alle "filters" weg; zeker als je in sport plus onderweg bent. Genieten puur dus! Het automatische windscherm is ronduit geweldig. Ook bij hoge snelheden op de Duitse Autobahn werkt deze verbazend goed. Dus moet je tijdens een tourtje een stukje snelweg nemen is het niet noodzakelijk om het dak te sluiten.

Het cabriolet dak is bedienbaar vanuit de auto of via de sleutel. En voor een stoplicht is er genoeg tijd deze te openen en of te sluiten. En mocht het eerder groen worden dan je had verwacht dan kan je rustig optrekken en het dak al dan niet verder openen en of sluiten tot een snelheid van 70 kilometer per uur.

Het verbruik viel mij mee, 1 op 10 en dan heb ik niet erg rustig gereden. Dan is mijn eigen Turbo aanmerkelijk dorstiger. Met een beetje rustiger rijstijl en met 100 km/u op de snelweg is een gemiddeld verbruik van... laat maar, wie interesseert dat als je een Carrera T koopt.

Ik moest deze Carrera 911 T wel even op mij laten inwerken. Wat moet ik van de T denken. Nee, het is geen extreme 911 als een GT3 of als de 911 Dakar, maar wel een serieus gave 911 voor de schakel liefhebbers die toch net iets meer willen dan een Standaard Carrera. De keuze is wel moeilijk als het gaat of je de cabriolet uitvoering moet bestellen of de coupe.

Bij deze geef ik graag het toetsenbord door aan René de Boer, en laten we eens kijken hoe hij kijkt naar deze Carrera T.

Impressie René de Boer Porsche 911 Carrera T Cabriolet

De gelegenheid om mee te rijden met een Porsche, of nog liever om zelf te rijden, laat ik uiteraard vrijwel nooit voorbijgaan. Dat begon al toen ik als 16-jarige een dag mee mocht op surveillance met een 911 Targa van de Rijkspolitie voor een reportage in de plaatselijke krant in Driebergen en dat is nooit meer overgegaan. Dus toen ik vernam dat hoofdredacteur Alain een paar dagen de beschikking had over een 911 Carrera T Cabriolet als testauto zei ik volgens mij al “ja, graag!” voordat hij überhaupt de vraag waarop ik hoopte gesteld had…

Op zaterdag in de loop van de ochtend, als het verslag van de Formule E-race in Tokio voor Autosport.nl al geschreven is, de weekeindboodschappen binnen zijn en de koffie op is, hoor ik Alain in de 911 al aankomen voordat de auto in het zicht komt. Een mooie sonore brom, dat belooft wat. Eerst nog even een kop koffie voor Alain, en dan kunnen we op weg. Het is prachtig zomers weer, dus het dak is open. Zoals dat hoort bij een cabrio! Stoel en spiegels zijn snel ingesteld zoals ik ze wil hebben en met de korte pook met houten knop in bolvorm erop schakel ik de eerste versnelling in. Het is echt lang geleden dat ik voor het laatst met een handgeschakelde 911 gereden heb, realiseer ik me als ik rustig wegrijd. De koppeling gaat niet overdreven zwaar, de oneffenheden in het wegdek van onze straat zijn wel merkbaar, maar niet extreem. Allemaal heel netjes, niet overdreven.

Ik wil een paar foto’s in het centrum van mijn woonplaats Kevelaer, dus rijd eerst via een verkeersluwe zone stapvoets naar de Kapellenplatz, allerlei bloembakken en ander strategisch opgesteld straatmeubilair ontwijkend, waarbij de voorin geplaatste camera’s via het beeldscherm op de middenconsole ook helpen om schadevrij door de nauwe straten te manoeuvreren. We maken de gewenste foto’s met het centrale plein, de bomen en de basiliek op de achtergrond en kiezen nog een andere fotolocatie, een paar meter verderop, bij het inrijden van de Maasstrasse, waar we de auto voor een foto even midden op de straat parkeren. Het kan, er is gelukkig toch geen verkeer. Op het terras van de ijssalon zie ik geen bekenden, maar in de dagen erna hoor ik toch van meerdere plaatsgenoten dat ze me hebben gezien. Tja, in zo’n auto blijf je nooit onopgemerkt. En als ze je niet zien, dan horen ze je wel! Dat hoort er nu eenmaal bij.

Daarna volgt een ritje door de omgeving. Via een van de binnenwegen naar de dichtstbijzijnde oprit van de Autobahn, daar natuurlijk even de 200 aangetikt (en nog wat verder), de volgende afrit er weer af en binnendoor weer terug. Niks spannends, geen test op de limiet, maar gewoon een lekker tochtje van drie kwartier tussen de koffie en de lunch, fijn met het dak open en de zon op het kalende hoofd (ja, van tevoren ingesmeerd). Onderweg de verschillende rijmodi uitgeprobeerd (Sport Plus is toch wel de leukste, zeker voor wat betreft het geluid en het tussengas bij het terugschakelen). Er zijn bepaald slechtere manieren om de zaterdagochtend te besteden!

Ook vriendin Anja Uhlenbrock wilde natuurlijk graag even mee voor een ritje, en omdat ik bijzonder veel waarde hecht aan haar oordeel, vroeg ik haar ook naar haar indrukken. “Ik had nog nooit in een Porsche gezeten, dus dat was al best bijzonder. Van buiten ziet de auto er al prachtig uit, de 911 is een echte klassieker, tijdloos. De kleur bevalt me goed, de blauwe accenten passen er prima bij”, zegt ze. “Je zit heel laag, maar je kunt de stoel wel in alle richtingen verstellen, allemaal elektrisch en geruisloos. De rijbeleving vond ik heel prettig, je voelt echt dat de auto heel vast op de weg ligt, ook bij hoge snelheden en in vlot genomen bochten. Dat wekt vertrouwen – waarbij ik natuurlijk ook de bestuurder vertrouw. Op een bochtige weg door een bosrijk stuk hier in de omgeving zette René de auto in ‘Sport Plus’-stand, waarbij het onderstel stugger werd, maar ook het uitlaatgeluid een stuk luider werd. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht, maar ik moest meteen denken aan de dieren in het bos… We reden ook een paar kilometer over de Autobahn, één afrit, waarbij we heel vlot boven de 200 km/u uit kwamen. Het viel me op dat ook bij die hoge snelheid de wind helemaal niet storend was, het windscherm achter de voorstoelen is echt heel effectief. Conversatie is bij die snelheid wel lastiger, maar dat is logisch. En toen we weer van de Autobahn af waren, heerlijk cruisend over de binnenwegen door de dorpen terug naar huis, bij prachtig zomers weer echt genieten! Ik vond het een zeer fijne ervaring!”

Dat kan ik volledig onderschrijven. Het rijden met een 911 is per definitie natuurlijk al plezierig, en open rijden voegt nog eens een dimensie aan die beleving toe, omdat al je zintuigen geprikkeld worden. Je voelt de zon en de wind, je ziet rechtstreeks het groen van de bomen en het blauw van de hemel, je hoort de geluiden van buiten (mits die qua volume boven het geluid van de auto uitkomen), je ruikt de geur van gemaaid gras bij het rijden door landelijk gebied. Dit alles natuurlijk met name als het weer goed is: cabrio rijden in de regen is lang zo leuk niet, maar daarvoor is zo’n auto eigenlijk ook niet bedoeld. Ik vertel vriendin Anja over een citaat van Ferry Porsche: “Keiner braucht ihn, jeder will ihn”, zei hij ooit, sprekend over de 911. “Daar kan ik me nu wel wat bij voorstellen”, lacht ze na afloop van onze rit. 

foto's en video's: René de Boer, Alain Feld.