Onbetaalbaar, dat is de mening van de gemiddelde Porsche liefhebber als het gaat om modellen met historische waarde. Ik keek laatst in een vrij uurtje op www.classicdriver.com en zat me te verlekkeren tussen de 550’s en 906’jes. Om er eentje te kopen moet je wel een heel goed lopend bedrijf hebben verkocht, een multinational leiden en het zo slecht doen dat ze je met plezier een gouden handdruk geven als je weggaat, of een uitvinding als de paperclip doen. Laten we wel wezen: er zijn maar heel weinig mensen die het zich kunnen veroorloven om een originele Porsche uit de roemruchte jaren te kopen. En zulke auto’s zijn dan meestal ook nog een belegging. Begrijpelijk, maar ergens heel erg zonde. Want een auto koop je toch om er plezier mee te hebben? En is dan het bezit een plezier of juist de ervaring er omheen? Voor mij geldt dat laatste in ieder geval.
Nieuw leven
Op de website van Kevin Jeanette (www.gunnarracing.com) word ik als techniek-, race- en restauratieliefhebber helemaal wild! Hele gedetailleerde foto’s van wereldberoemde auto’s die opnieuw leven worden ingeblazen. Echt, je begint de liefde voor zulke auto’s te voelen als ze laagje voor laagje de verf van de polyester body’s strippen en de geschiedenis en meestal zware leven van de auto’s naar voren komt. Wat moet het toch magisch zijn als je de garage in komt en er staat zo’n kunstwerk op je te wachten. Het is bijna zonde om er mee te rijden. En dat is het nou precies. Daar zijn ze juist doelbewust voor gebouwd!
Waarom zou je zo’n auto willen? Als ik die vraag bij mezelf neerleg komen er per model hele andere meningen naar voren. Een 550 lijkt me een heerlijke auto om over de binnenwegen in binnen- en buitenland te rijden, haren in de wind en elke bocht een uitdaging. Heerlijk stoom afblazen in een brullende 906 op tijdens een vrije dag op het circuit. Ik zie mezelf al helemaal zitten. Dromen mag, toch?
Replica’s
Door de jaren heen heb ik door dit punt steeds meer respect voor goed gebouwde replica’s gekregen. Vroeger vond ik het niks, teleurstellend zelfs, als ik naar een bijzondere auto liep en aan de soms kleine details kon zien dat het geen ‘echte’ was. Maar steeds meer realiseer ik me dat een replica misschien wel een veel leuker bezit is! Thuisgekomen van een zware werkweek met lastige meetings of te strakke deadlines, lekker sleutelen en steeds meer waardering krijgen voor de technische knowhow en oplossingen van Porsche. Durf je dat als amateur ook met bijzondere historische auto’s?
Met de prijskaartjes van een goed gebouwde replica blijft een 906 voorlopig ook nog wel een droom. Maar ik blijf mezelf vertellen dat deze droom realistisch kan zijn en daarbij, de zoektocht naar hoe je zelf het Porsche erfgoed eer zou aandoen is voor mij minstens net zo leuk! Tot die tijd blijf ik dus lekker detailfoto’s bewonderen en me afvragen of je met een polyester body en goed gebouwde 356-motor ook de essentie van een 550 kunt pakken.
Eén reactie
Een goed gebouwde replica in de letterlijke zin van het woord zijn vaak kunstwerken op zich waar ik alleen maar respect voor kan hebben.
Ze laten je zien en voelen hoe het origineel ooit geweest moest zijn.
Alleen “jammer” dat de replica’s meestal te perfect zijn, incl. alle naadjes, interieur, etc.
Het origineel was vaak niet zo perfect in elkaar gezet, maar diende een doel, zoals de snelste zijn op het circuit. Dat de deurnaden of het stiksel op het dashboard niet perfect was maalde niemand om. Eigenlijk zouden ze daar met een goede replica rekening mee moeten houden.
Let wel: ik schrijf hier over replica’s, dus zo detailgetrouw mogelijk aan het origineel.
Ik heb n.l. een redelijke afkeer van “replica’s” waar een behoorlijke eigen invulling aan gegeven is en toch replica genoemd worden. Veelvoorkomend voorbeeld is o.a. een 911 2.7 RS replica, waar dan een ander motor in gelegd is (vaak 3.0 of 3.2), bredere schermen voor de looks, 964 deurpanelen, etc. Het enige dat dan aan het origineel doet denken is dan b.v. de ducktail.
Deze creaties kunnen vaak ook heel mooi zijn (zelf bouwen we ze ook), maar noem het dan geen replica van het origineel.
Zo heb ik al diverse 917 replica’s mogen zien.
De meeste lijken er echter niet op, net even andere maten om de berijder er net iets makkelijker in te laten zitten, net even andere draagarmen, omdat deze makkelijker te verkrijgen waren, etc.
Maar ik heb ook een 917-replica gezien waarvan werkelijk elke schroef nagebouwd is.
Alle maten, draagarmen, interieur, klokjes, etc. is nagebouwd volgens het origineel.
De bouwer heeft toegang gehad tot de meeste blue-prints, veel samengewerkt met de originele 917-bouwers, etc. en kosten nog moeite gespaard om het origineel te benaderen. Ken je dit verhaal, dan krijg je alleen nog maar meer respect voor de replica zelf.
Het enige dat nog ontbreekt aan deze replica is een flat-12, maar dat is een uitdaging op zich…