Het merk Singer profileert zich als een ware marketingmachine. Waar de Amerikaanse firma tot voor kort een van de vele bedrijven was die goed gelukte restauraties uitvoerde van een klassieke 911, is Singer verworden tot een merknaam, die overal ter wereld zorgt voor open monden en deuren. In Nederland zijn er op dit moment drie verkocht en daar zal het waarschijnlijk niet bij blijven. Want onlangs zagen we beelden van een groene Über-Singer, waarvan er slechts 75 worden gebouwd. Een ‘gewone’ restauratie door Singer kost al met al een dikke vijf ton, maar dit 500 pk sterke klassieke monster krijgt een prijskaartje van 1,8 miljoen euro.
Start-up
Ik heb niemand gesproken die geschokt was door de prijs. Sterker nog; toen het nieuws bekend werd gemaakt, vielen autoliefhebbers massaal in katzwijm. Instagram ontplofte, zoveel schoonheid hadden we nog nooit gezien. En toen we een paar weken geleden in Amsterdam rondreden met de eerste Singer in Nederland, werd de auto door velen herkend. Waar een paar jaar geleden iedereen met een door Singer gerestaureerde Porsche nog werd gezien als een handige klusser die zijn Porsche 964 heeft opgeknapt, krijgt iedereen met een handig opgeknapte 964 nu de vraag of zijn auto een Singer is. Dat is knap van een bedrijf dat ook anno 2017 de status van start-up nauwelijks is ontgroeid. Maar dat enorme succes heeft ook een keerzijde.
Morrende miljonairs
Ik heb bijvoorbeeld al jaren moeite met de pr-afdeling van Singer. Mails worden niet beantwoord, opgevraagde hi-res foto’s komen niet – of pas twee weken na de deadline. Wie ooit een bezoek heeft gebracht aan het bedrijf weet dat het er een behoorlijke chaos is en de wachttijden lopen steeds verder op. Er staan op dit moment 125 orders open, de wachttijd is officieel opgerekt naar 2,5 jaar en oprichter Rob Dickinson heeft nauwelijks tijd om zijn klanten persoonlijk te woord te staan. Het gevolg? Morrende miljonairs, onvoldoende nazorg en het vermoeden van arrogantie vanwege de geringe feedback op pers en potentiële kopers.
Norbert Singer
In plaats dat ze nou eens zorgen dat eerst de productie en het verkoopapparaat vloeiend werken, gooien ze er nog maar eens een nieuw project tegenaan. Afgelopen weken werden we doodgespamd met beelden van de prachtige nieuwe Singer – een auto die in samenwerking met Williams Engineering werd gefabriceerd. De financier is WhatsApp-oprichter Jan Koum – een Porsche-liefhebber die al twee Singers had, maar toch nog iets exclusievers wilde. Voor de vorm werd Porsche’s oud-racechef Norbert Singer uit het bejaardenhuis getrokken en het social media netwerk van Singer deed de rest.
Renderings
Okee, eerlijk is eerlijk, we wisten niet dat een 911 zo mooi kon zijn. De materialen, de vormgeving, de motor: alles is werkelijk top. Bijna te mooi om waar te zijn. Helaas klopt dat ook voor een deel. Want de foto’s die jij en de hele wereld hebben gezien, zijn renderings. Prachtige renderings, gemaakt door ingehuurde kunstenaars die ook de film Star Wars maakten, maar toch renderings. Er is er dus nog nooit een geproduceerd. Sterker nog; de kans is groot dat de meeste onderdelen van deze auto waarschijnlijk nog niet eens bestaan. En net zoals bij show-auto’s er vaak nog weleens wat iets te extravagante zaken sneuvelen voordat de productie begint, is de kans aanwezig dat ook de Super-Singer iets minder mooi wordt dan beloofd.
Ruf CTR
Alternatieven zijn er genoeg. RWB maakt af en toe geslaagde producten, Magnus Walker heeft een aantal geslaagde creaties op zijn naam staan en de 911 R – volgens ons het antwoord van Porsche op de auto’s van Singer – is ook goed gelukt. Maar dé concurrent van Singer is wat ons betreft de Ruf CTR – je weet wel, die remake van de legendarische Yellowbird. Welke we de meest begeerlijke vinden? Dat is een moeilijke, want Ruf maakt al 30 jaar de snelste en best rijdende Porsches ter wereld. Desondanks zou mijn voorkeur toch uitgaan naar zo’n groene Williams-Singer co-productie. Een paar jaar wachten is daarbij niet zo erg, want ik kan ‘m nu toch nog even niet betalen…
