Hij behaalde geen grote racesuccessen als coureur of teambaas, maar schreef wel met kennis en passie over zulke prestaties van anderen, vooral in GT- en sportwagenraces. Michael Cotton, de ‘eminence grise’ van de Britse sportwagenjournalisten, overleed afgelopen week op 86-jarige leeftijd. Hij was auteur en co-auteur van talloze boeken, met name rondom het merk Porsche, waarvoor hij in Groot-Brittannië ook een aantal jaren als PR-manager actief was. Bovenal echter was hij een bijzonder fijn mens, die graag zijn niet geringe kennis, kunde en ervaring met anderen deelde. Daarvan profiteerde ook uw redacteur in hoge mate.
Waar de meeste verslaggevers in de autosport ooit zijn begonnen als hobby, vaak naast een volledig ander beroep, leerde Michael Cotton het vak van journalist echt, als journalistiek stagair bij de Britse krant Croydon Advertiser. Daarmee volgde hij in de voetsporen van zijn vader, die hoofdredacteur was van het blad Commercial Motor. Na militaire dienst volgde een periode op de PR-afdeling van de Britse Fiat-importeur, maar al snel keerde Michael Cotton terug op het journalistieke pad. In 1963 deed hij voor het eerst verslag van de 24 Uur van Le Mans, drie jaar later kwam hij bij het gezaghebbende blad Motorsport, al kreeg hij daar niet de gelegenheid om te schrijven, want dat deden Bill Boddy en Denis Jenkinson zelf veel te graag. Cotton mocht het blad samenstellen… Schrijven kon hij wel weer toen hij een jaar later bij het weekblad Motoring News terecht kwam, dat in hetzelfde gebouw gemaakt werd. Daar bleef hij tien jaar lang, vanaf 1968 als hoofdredacteur, en volgde met name het WK voor sportwagens, waar hij de rijders goed leerde kennen.
Daar ontstonden ook de nauwe contacten met Porsche. Cotton deed verslag van de successen met de 908 en later de 917 en onderhield niet alleen goede relaties met de coureurs, maar bijvoorbeeld ook met technicus Norbert Singer, met wie hij later samen het boek 24:16 zou samenstellen. De goede verstandhouding met Porsche leidde er uiteindelijk toe dat Cotton in 1976 de functie van PR-manager voor Porsche Cars GB kreeg aangeboden. Hij bleef in die positie tot 1983, toen de roep van de journalistiek toch te sterk bleek. Vooral de opkomst van Groep C bood voor Cotton volop mogelijkheden: hij deed als freelancer verslag van het WK voor sportwagens voor zijn oude werkgever Motoring News, maar schreef ook voor bladen in Japan en de Verenigde Staten.
Medio jaren negentig kwam ik Michael Cotton voor het eerst tegen. Ik weet niet precies meer waar en wanneer, maar ik ben er vrij zeker van dat het tijdens een van de races van de toen net opbloeiende BPR-serie was, waarvoor hij onder andere persberichten schreef. Het zou zomaar eens Brands Hatch 1996 geweest kunnen zijn, waar de toen nieuwe Porsche 911 GT1, die twee maanden daarvoor in Le Mans gedebuteerd had, zijn première in de serie beleefde. Het klikte snel en het contact zette zich voort in het FIA GT-kampioenschap en bij andere lange-afstandswedstrijden. Niet lang daarna zou onze samenwerking intensiever worden via de Duitse uitgeverij Gruppe C Motorsport-Verlag van Ulli Upietz, waarvoor Cotton tal van boeken schreef en waarvoor ik teksten vertaalde. “For René, an excellent translator”, staat in een van de vele boeken die ik van Cotton in de kast heb en die ik hem soms liet signeren en van een opdracht liet voorzien.
Cotton was inderdaad bijzonder productief als het om boeken ging. Een prachtig werk over Gulf als sponsor in de autosport getiteld “Blue and Orange”, al jarenlang uitverkocht en zeer gezocht, het al genoemde boek “24:16” over de Le Mans-successen met Porsche van technicus Norbert Singer, jaarboeken over de BPR-serie en later het FIA GT-kampioenschap, tal van boeken over Porsches, over de McLaren-overwinning in Le Mans in 1995, een handig naslagwerk over vrijwel alle Groep C- en IMSA-prototypes… teveel om op te noemen. In de loop der jaren schreef hij meer en meer samen met zijn zoon Andrew, die in de voetsporen van zijn vader trad en hem uiteindelijk grotendeels opvolgde. Onder de titel “European Windows” hadden vader en zoon Cotton ook een maandelijkse rubriek in “Porsche Panorama”, het onvolprezen tijdschrift van de Porsche Club of America (met 175.000 leden en hetzelfde indrukwekkende aantal als oplage).
Af en toe kwam Michael Cotton nog wel naar races, maar zijn bezoeken werden de laatste jaren sporadischer. Niettemin was het altijd weer plezierig om hem te treffen en van gedachten te wisselen. Het is een genoegen om hem gekend te hebben. Michael, Godspeed, may you rest in peace!
