De Porsches van Luuk Rengers

De GT2 RS, een Speedster, Black Editions, de Sport Classic en de 911 R – het lijkt wel alsof Porsche maandelijks een nieuwe limited edition uitbrengt. Speciale 911’s worden echter al sinds 1974 gebouwd. Luuk Rengers is er gek op.

Limited Editions

Porsche vierde het 25-jarig bestaan in 1974 met een speciale uitgave van de 911. ‘25 Jahre Fahren in Seiner Schönsten Form”, stond er gegraveerd in een metalen plaatje op het dashboard. Ter ere van dit zilveren jubileum werden 1063 van deze auto’s gebouwd, allemaal diamantzilver en met wat meer luxe aan boord. Deze auto luidde het begin in van een nieuwe traditie, hoewel het idee achter de 911 limited editions feitelijk met de Carrera RS 2.7 was ontstaan. Porsche wilde in eerste instantie maar 500 exemplaren van dit model bouwen, maar al spoedig lag er een lange wachtlijst op tafel. Uiteindelijk zouden er meer dan drie keer zo veel Carrera’s RS 2.7 worden verkocht.

911 R

Eigenlijk mogen alleen de genummerde series een limited edition genoemd worden. Zoals de 911R, waarvan er in totaal 991 worden gebouwd – allemaal voorzien van een nummer. Notoire galspuwers roepen om het hardst dat Porsche compleet is doorgeslagen in zijn ijver om telkens maar weer met nieuwe 911-edities te komen. Maar gezien hun relatieve zeldzaamheid, hebben juist deze speciale versies de warme belangstelling van vele liefhebbers en beleggers.

1964

Het zijn echter niet alleen de genummerde limited editions waarvan Porsche maar heel weinig exemplaren heeft gebouwd. Er bestaan ook diverse niet-genummerde varianten die inmiddels gezochte – en zodoende kostbare – collector’s items zijn. Het is soms werkelijk ongelofelijk hoeveel er voor een zeldzame Porsche betaald wordt. Kijk maar naar de allereerste 911’s uit 1964, waarvan er in totaal slechts 232 zijn gebouwd. De eerste 911 Turbo uit 1975 telde een oplage van slechts 274 exemplaren en ook dat model is tot astronomische hoogte gestegen.

Clubsport

En dan is er ook nog de 996 GT3 Clubsport. Een model waarvan de MK1 daadwerkelijk in een beperkte oplage werd gebouwd. Dit in tegenstelling tot de MK2, die gewoon onbeperkt tot het einde van de looptijd kon worden geproduceerd. Luuk Rengers heeft er drie. Gewoon, omdat het kan. Luuk is een groot Porsche-liefhebber. Na meerdere jaren Austin-Healey gereden te hebben – zijn laatste bleef liefst 19 jaar in zijn bezit – ging hij meteen overstag toen hij samen met een vriend vanuit Duitsland in een 964 terugreed naar Nederland. Luuk wilde ook een Porsche, bij voorkeur een volkomen origineel, in een goede conditie verkerend exemplaar. Inmiddels zijn er 15 Porsches gekomen en gegaan, klassieke en moderne modellen en in sommige gevallen heel bijzondere exemplaren. Originaliteit en een goede conditie zijn twee hoofdvoorwaarden waaraan een auto moet voldoen, als Luuk op zoek gaat naar een nieuwe toevoeging aan zijn collectie. Voorkeur voor een lucht- of een watergekoelde 911 heeft hij echter niet. Een beetje zeldzaamheid is echter nooit weg.

Mezger-motor

En van een beetje zeldzaamheid is zeker sprake daar waar het gaat om de 996 GT3 Clubsport. Van de standaard GT3 zijn zo’n 1500 exemplaren gebouwd. Hoeveel daarvan zijn voorzien van een Clubsport-pakket is niet helemaal duidelijk, maar meer dan twintig procent zal het niet zijn. Daarmee kom je op een totaal van rond de 300, waarmee ook deze uitvoering deel uitmaakt van een select gezelschap. De 996 GT3 is een dijk van een auto, ook al is ‘ie voorzien van de in het verleden vaak verfoeide ‘spiegelei-koplampen’. Desondanks is het model dat de beste mix vormt tussen pure, rauwe racetechniek en alledaagse bruikbaarheid. Bovendien was het was de laatste 911 die met de hand was gebouwd bij Porsche Motorsport in Weissach, er zijn geen elektronische beschermengelen aan boord en de auto is voorzien van een onverwoestbare Mezger-motor en een robuuste handbak. En de auto is verrassend veelzijdig. Trap de 996 GT3 los en hij verandert van een comfortabele cruiser in een waar circuitbeest, dat niet voor niets rond de eeuwwisseling alle vergelijkingstesten won die er te winnen waren. Alleen de voorzijde is extreem laag. Niet handig in een land dat is vergeven van de vluchtheuvels.

Mini Cooper

Voor Luuk Rengers is dat geen probleem. Hij rijdt met veel plezier in zijn Porsches en neemt de grillen graag voor lief. Zijn eerste auto was een Mini Cooper S uit 1968. Later gevolgd door een Austin Healey Kikkeroog. Daarna was de Austin Healey zijn favoriete auto. Zeventien heeft hij er in totaal gehad. Ook MGA’s en Triumphs kwamen voorbij. Tot hij halverwege de jaren negentig met een vriend mee ging naar Duitsland. “Mijn vriend had een Porsche 964 gekocht en hij liet mij terugrijden. Toen was ik verkocht. De Porsches waren betrouwbaar en deden in niets denken aan mijn Engelse auto’s. Wel wilde ik persé een klassieke Porsche. Ik vond de lijn gewoon mooi van de 2.0, 2.2 en 2.4 liter modellen. Ik heb in heel Europa auto’s bekeken. Dat ging toen nog op de ouderwetse manier. Krantje kopen, advertenties nabellen, foto’s op laten sturen per post. Daar ging zomaar een paar weken overheen.”

Zwitserland

Luuk haalde de klassieke 911-modellen op in heel Europa. “Zwitserland was destijds een heel goed land om Porsches te kopen in de jaren negentig. Geen BTW en de auto’s waren te koop voor weggeefprijzen. Het ging niet altijd goed. Dan reed ik er heen met een aanhanger en bleek het toch niet te zijn wat ik ervan verwachtte. Ik kan je vertellen dat je dan 1100 kilometer lang knap chagrijnig zit te wezen achter het stuur. Ook kan ik me nog een 911S herinneren in Zwitserland waar een glazen dak in was gezaagd en die niet matching numbers was. Die heb ik dus laten staan. Ook een Signal Orange 2.2S van een architect in Veenendaal staat me nog goed bij. Een origineel Nederlands geleverde auto, echt zeldzaam. Ik verkocht ‘m na verloop van tijd door aan Manfred Hering van Early911S voor 20.000 euro, haha. En wat te denken van een echte 3.2 Clubsport. Wit met rode stickers. Laatst is er een voor drie ton geveild. Had ik ‘m maar gehouden. Maar nee, ik heb ‘m voor 18.000 euro doorverkocht. Nou ja, terugkijken heeft geen zin. En niemand had het idee dat de prijzen zo zouden exploderen.”

McDonalds

Toen dat uiteindelijk wel gebeurde, profiteerde Luuk eindelijk een beetje mee. “Een jaar of zes, zeven geleden wilde ik een 964 Turbo 3.6. Een man in Hannover bood er een aan voor 50.000 euro. Een vriend van mij adviseerde mij om gewoon laag te bieden. We spraken af bij de McDonalds in Hannover en zoals te verwachten was, weigerde de man. Maar twee dagen later belde hij alsnog. Die man was eerste eigenaar, had alle rekeningen bewaard, de twee codekaarten, drie sets sleutels, boekjes: alles zat erbij. Twee jaar geleden verkocht ik de auto voor iets meer dan ik zelf betaald had. Ik was er blij mee, maar de man die ‘m van mij kocht, kreeg er een jaar later een vermogen voor. Ook kocht ik twee 944 Turbo’s. Dat zou het helemaal worden. Ja, nu gaan ze wel omhoog, maar toen ik ze had, gebeurde er helemaal niets.”

Speedgelb

Gelukkig heeft Luuk niet alleen de foto’s nog, maar ook drie GT3’s. “Een zilvergrijze 996 GT3 Clubsports en twee Speelgelb GT3’s, waarvan één ook met Clubsport-pakket. Dit Clubsport-pakket kon destijds zonder meerprijs worden besteld en was voorzien van andere stoelen met brandvrije Nomex-bekleding, een brandblusser op een onhandige plek en onder meer zespunts gordels. De drie auto’s zijn allemaal uit 2001, wat betekent dat ze een laatste upgrade hadden gekregen waarmee de laatste zwakke punten van de GT3 waren geëlimineerd. “In 2001 zijn er 508 GT3’s gemaakt en 20 procent daarvan was een Clubsport”, aldus Luuk. “Dat maakt het tot interessante modellen voor verzamelaars. Helaas is ook bij deze modellen de hype alweer een beetje voorbij. Want de prijzen van twee jaar geleden worden al een tijdje niet meer betaald voor deze auto’s.”

Tractor

Naast de GT3’s staan nog een paar vervoermiddelen. Een tractor van het merk Porsche en een BMW M3. En een twintig jaar jonge Porsche 993 Vesuvio. Het jaar 1997 was voor Porsche zeer belangrijk. Achter de schermen werden de Boxster en de 996 klaargestoomd voor productie, twee volledig nieuwe modellen die het einde van het luchtgekoelde tijdperk aankondigden. De 993 zou echter niet met stille trom verdwijnen. Eind 1996 verscheen nog de Carrera S ten tonele. Dit model verenigde de aandrijflijn van de achterwielaangedreven Carrera met de 6 centimeter bredere carrosserie van de Turbo (en de Carrera 4). In Nederland kostte de Carrera S met handgeschakelde zesbak 234.500 gulden. Vergeleken met de standaard Carrera, die door dezelfde 285 pk sterke motor werd aangedreven, betekende dat een meerprijs van 8000 gulden.

Carrera S

Een belangrijk herkenningspunt van de Carrera S wordt gevormd door de opklapbare achterspoiler. Als knipoog naar het verleden heeft de motorkap twee koelroosters, net als bij de klassieke 356B Typ 6. Standaard werd de Carrera S op 17-inch Cup-wielen gezet. Om het optische effect van deze wielen te benadrukken, verlaagde Porsche het onderstel (voor 10 mm, achter 20 mm) en werden er aan de achterzijde spoorverbreders van 62 mm gemonteerd. Schokdempers met een iets straffere afstemming geven de Carrera S wat sportievere rijeigenschappen.

Vesuvio

In totaal zijn er een kleine 4500 exemplaren van de 993 Carrera S gebouwd, een aantal dat veel te groot is om het model als een bijzonderheid te beschouwen. Tenzij het om de Vesuvio gaat. Van deze speciale, niet-genummerde uitvoering heeft Porsche naar schatting 200 tot 250 exemplaren verkocht. De verschillen ten opzichte van de standaard Carrera S zijn puur cosmetisch. De Vesuvio heeft een unieke kleurencombinatie. Het plaatwerk is gespoten in Vesuvio-metallic, een donkergrijze lak waar een zweempje violet doorheen gemengd is. In de late jaren negentig waren dit soort kleuren bijzonder populair – menig Hyundai Excel werd verkocht in oudroze. Nou ja, zó schaamteloos is Vesuvio-metallic ook weer niet, maar de kleurtrends zijn de laatste 15 jaar wel veranderd. Laten we zeggen dat de meningen over deze aparte Porsche-kleur vandaag de dag nogal uiteenlopen.

Stahlgrau

Vesuvio-metallic kon vanaf modeljaar 1997 op iedere 993 besteld worden, maar een 993 in deze kleur is nog niet automatisch een Vesuvio. Verschillende staalgrijze elementen zorgen voor het ware onderscheid. De roosters op de achterspoiler, de deurgrepen, de buitenspiegels, de wielen en het typeplaatje op de motorkap zijn allemaal in deze matte, donkergrijze lak afgewerkt. Het verhaal gaat dat de verfmenger die deze kleur samenstelde, het recept met zich mee het graf in heeft genomen. Zelfs bij Porsche is de juiste formule voor de laksamenstelling niet bekend. “Nou, dat verhaal klopt niet helemaal, hoor”, zegt Luuk Rengers en toont ogenblikkelijk een A4’tje waarop de exacte mengverhoudingen voor Stahlgrau metallik staan.

Rijden

“De auto stond te koop in Zwitserland”, vertelt Luuk. “Af-fabriek was de auto royaal van opties voorzien, zoals een sperdifferentieel, een zonnedak, een autotelefoon, een audiopakket en een zogenaamd Motorsound-optiepakket. De sportstoelen en het driespaaks sportstuur staan echter niet vermeld in de Fahrzeuginformation van de auto. Toen ik de Vesuvio ging bekijken, vertelde de eigenaar dat de stoelen en het stuur er toch in zaten toen de auto werd afgeleverd. Het zou kunnen dat deze opties door de dealer zijn ingebouwd. Wat ook wel bijzonder is aan zijn Vesuvio, is de versnellingsbak. Niet zozeer de techniek ervan, maar wel dat de auto geen Tiptronic S-automaat (met schakelknoppen in de stuurspaken) heeft. Van de 200 à 250 Vesuvio’s die er gebouwd zijn, werd een substantieel deel verkocht met een automatische transmissie. Exemplaren met de handgeschakelde G50-zesbak zijn zodoende nog veel zeldzamer.”
Luuk heeft voorlopig geen plannen met zijn auto’s. “Behalve rijden dan”, zegt hij lachend.